‘Veel gaat volgens verwachting’
Het is een uitspraak, waarmee ik mij op glad ijs begeef. Daarmee zeg ik niet, ‘altijd zoals gehoopt’. Natuurlijk ben ik daar ook niet altijd blij mee. En zie ik ook genoeg over het hoofd. Maar door een stapje achteruit te zetten, als het ware een foto te maken van wat er nu is, dan overzie ik het toch makkelijker.

Ik zal het uitleggen.

 

De natuur kiest haar eigen pad

Als je kijkt naar de natuur, dan volgt die haar eigen pad. Seizoenen komen en gaan. Veranderingen gaan geleidelijk. Zonder dat wij ons er mee hoeven te bemoeien, bloeien de sneeuwklokjes en krokussen. De hazelaar en de els krijgen katjes aan de takken. Zoals het weer zich de afgelopen tijd heeft ontwikkeld, is de ontwikkeling van de natuur volgens verwachting. Een paar weken leek het allemaal nog zo vroeg ten opzichte van wat ‘normaal’ is. Maar een ding is zeker, de natuur kiest haar eigen pad. Bij de juiste temperatuur komt er van alles tot leven. De rustperiode van de winter gaat langzaam over in het prille en kwetsbare van de lente. De energie die in de winter is opgebouwd in de kern van alles wat groeit en bloeit, komt langzaam naar buiten.

 

Afstemming

In ons eigen leven zijn we vaak niet meer zo afgestemd op de/onze natuur. We plannen dingen in die moeten gebeuren. En als het dan niet volgens verwachting gaat, dan zijn we nog wel eens verbaasd, teleurgesteld, geïrriteerd, raken in de controle modus en pushen nog even door. We maken het allemaal wel mee op het werk, maar ook thuis.
Toch is het soms de vraag of de uitkomst te verwachten was. Kon je het zien aankomen als je meer afgestemd was op jezelf, de mensen die er aan mee werken om het resultaat te behalen, de omstandigheden, de overige pijlers die het resultaat beïnvloeden. Was iedereen op hetzelfde gericht?

 

Juist omdat onze taken op het werk complex zijn, is het nodig om dingen te beredeneren. Gevolgen en risico’s in te schatten. Resultaten uit het verleden, nemen we mee voor de inschatting van de toekomst. Door al dat denkwerk zien we ‘voor de hand liggende’ signalen over het hoofd. Dat zit hem nog wel eens in de onderlinge afstemming. Het ervaren of iedereen er hetzelfde in zit, dezelfde urgentie ervaart en het beseffen wat alle druk en verwachtingen met je doen. Of we weten wat er te doen staat, hetzelfde beeld hebben van het eind resultaat, ons vrij voelen om vragen te stellen, de consequenties snappen en er naar handelen, etc. De analogie met de natuur doortrekkend: hoe is de temperatuur, de voedingsbodem en de stand van de ontwikkeling? Staat alles klaar om open te gaan als de zon begint te schijnen?

 

Eerlijk?

Kijk eens naar een recent project of een overleg wat niet naar je zin is verlopen. Wat gebeurde daar in alle eerlijkheid? Hoe heb je elkaar meegenomen in het proces? Wat kon je zien aankomen en heb je niets mee gedaan? Wat merkte je ten aanzien van de onderlinge afstemming op dat moment en wat heb je daarmee gedaan? Wat had je kunnen doen?

 

Als je het heel eerlijk op een rij zet. Is het resultaat dan volgens verwachting?